Zo lek als een mandje
Een lang gedroomd verlangen ging in vervulling toen ik een dozenvolle lading dokaspullen kreeg. Eindelijk kon ik een doka gaan bouwen en me bezighouden met het ambacht van film ontwikkelen en foto’s afdrukken. Maar makkelijker gezegd dan gedaan.
De overloop op zolder leek mij nou echt de meest geschikte plek. Ik begrijp dat het woord overloop, waarschijnlijk in je verbeelding, niet de juiste weergave geeft van ‘mijn’ overloop. Hier is het een relatief grote ruimte. Het had een volledige kamer kunnen zijn, ware het niet dat de schoorsteen de ruimte nogal bruut doorbreekt. Er is een aanrecht waar de ontwikkelbakken op staan en er is een wastafel, die de ruimte ideaal maken voor het doel. Nu nog ff donker maken toch?
Het werd mij al gauw duidelijk dat het nog niet eenvoudig is een ruimte echt donker te krijgen, daar was ik al voor gewaarschuwd door de gulle gever van de dokaspullen. Maar goed ik dacht: dat zal toch wel meevallen… Het avontuur begon met de halve linnenkast leegtrekken op zoek naar verduisterende textiel. Ik hing handdoeken over deuren, dekens voor ramen, en ik plakte zwart papier op het dakraam. Na al deze acties, zag ik nog overal licht binnenkomen, echt een drama! En tot overmaat van ramp bleef het papier ook niet echt zitten zoals ik het bedoeld had. Ik werd hier flink op de proef gesteld en kwam tot de conclusie, dat licht je uitdaagt een waterdicht plan te hebben.
Eigenlijk was ik onder de indruk van de enorme focus en kracht die licht heeft. Een besluitvaardigheid en richtinggevend vermogen dat in mij nogal eens ontbreekt. Mijn conclusie: hoe minder licht er binnenkomt, hoe feller het lijkt te worden, en hoe meer het zich aan je opdringt. Het deed me denken aan de film Insomnia, waarin Robert de Niro in Noorwegen als detective naarstig probeert te slapen en helemaal gek wordt van het licht dat maar blijft binnendringen, ondanks al zijn pogingen het buiten te sluiten. Dat verklaart meteen de titel van de film insomnia ofwel slapeloosheid. Tja zo lek als een mandje, licht is net als water en zie het gat maar eens te dichten. Het koste me een nieuw verduisterend rolgordijn voor het dakraam, een rol aluminiumfolie en een rol gaffertape om zover te komen. Nu kan ik eindelijk gaan experimenteren met ontwikkelen en afdrukken.